Ogen zijn regenputten
Je ogen zijn
bodemloze regenputten
waar de emmertjes van
droeve puppillen
je tranen uitscheppen
Nu onze liefde zich ontbindt
komen geuren vrij
maar deze van je parfum
vertrekt het vel
maar van de rilling.
Stokt de adem maar
van je schoonheid
worden de wormen slechts
nieuwe vlinders
die buikdansen.
Liefde sterft niet, Liefste,
zie het enkel zo:
aan het gewicht van een einde
versterkt het hart
enkel haar spieren.
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Woensdag, februari 22, 2006 14:11 |
| ik laar me cremeren hoor geen wormen in mijn lijf!!! mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
| semara : | Woensdag, februari 22, 2006 13:43 |
| schitterend verwoord! groet semaar |
|
| Elze: | Woensdag, februari 22, 2006 09:08 |
| mooi dit gr,,,elze |
|
| Innerchild: | Woensdag, februari 22, 2006 00:55 |
| De eenzaamheid van een regenput ... ik zie het zo voor me ... ik kan het zelfs ruiken ! Weet dan dat dit gedicht meer dan goed is ... Liefs, Innerchild |
|
| L.Bert: | Woensdag, februari 22, 2006 00:29 |
| Zo mooi! | |
| Renate-td-: | Woensdag, februari 22, 2006 00:26 |
| Je hebt me stil hiermee.. droefmooi Slaap lekker, kus |
|
| Raira (Ria): | Woensdag, februari 22, 2006 00:24 |
| intens gedicht waar ik vannacht niet spontaan een antwoord op heb maar het raakt me zeker liefs en trusten Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sergev2005 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||