even niets meer wetend
Plots een klap op mijn hoofd.
Ik val gelijk een blok hout neer.
Even niets meer wetend.
Langzaam gaan de ogen weer open.
Mijn hand beweegt zich naar mijn hoofd.
Een warme vloeistof mengt zich.
Kijkend naar mijn hand.
Realiserend dat de vloeistof rood is.
Het hart boingt gonzend hard.
Paniek maakt zich even meester.
Al krabelend recht proberen te staan.
Trillende knieen en handen.
Terug zwart voor je ogen.
Slap als een vod.
Wordt meegenomen naar het hospitaal.
Open daar terug men ogen .
Een glimlach op men lippen.
Blij het gehaald te hebben...
-Danny R-
Ik val gelijk een blok hout neer.
Even niets meer wetend.
Langzaam gaan de ogen weer open.
Mijn hand beweegt zich naar mijn hoofd.
Een warme vloeistof mengt zich.
Kijkend naar mijn hand.
Realiserend dat de vloeistof rood is.
Het hart boingt gonzend hard.
Paniek maakt zich even meester.
Al krabelend recht proberen te staan.
Trillende knieen en handen.
Terug zwart voor je ogen.
Slap als een vod.
Wordt meegenomen naar het hospitaal.
Open daar terug men ogen .
Een glimlach op men lippen.
Blij het gehaald te hebben...
-Danny R-
Reacties op dit gedicht
| Raira (Ria): | Donderdag, februari 23, 2006 22:28 |
| dat lijkt me flink schrikken maar gelukkig zijn de woorden hier nog steeds helder en duidelijk mooi liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: flamberke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||