Mijn handen doen het weer.
Glijdend over het papier.
Mijn handen bewegen en zetten iets neer.
ik kijk naar boven en ziet de sterren stralen.
De hemel is zo mooi kon ik maar even met ze mee.
Ze zijn zo simpel en mooi en doen niets anders dan stralen.
Ze zijn gewoon wat ze zijn, sterren.
Dan ga ik slapen en word wakker.
Ik sta op en kijk uit het raam.
Daar is de zon kon ik maar even met haar mee.
Kon ik maar even stralen zoals de zon.
Ze is gewoon,ze is zo mooi ze is de zon.
Dan stap ik naar buiten en zie de mensen.
Konden de mensen maar even zo zijn, gewoon zoals ze zijn.