mooi zijn
Een roos kan zo mooi zijn
Maar toch ook zo eenzaam
Tussen al die andere bloemen
Gekweld door dubbele gevoelens
Die geen mens ooit kan benoemen
Want wat heb je dan aan mooi zijn
Als je daar wat staat te staan
Diep geworteld met verlangens
Waarmee je nergens heen kan gaan?
Wat heb je aan ’t karmijn
Waarmee je hoofdhuid is getooid
Als er geen and’re kleur is
Die zich in je hart verstrooit?
Wat heb je aan de blauwe lucht
Waarin je maar enkel tuurt
En aan regenbogen zonder
Een ander roosje in de buurt?
Reacties op dit gedicht
| ana (stacia): | Maandag, februari 27, 2006 13:21 |
| Mooi beschreven wisselwerking tussen het schijnbaar alles en niets. Dit stemt tot nadenken. liefs ana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||