mijn eerste fiets
mijn eerste fiets
zo velen had je reeds gedragen
jij was een vriend, een kameraad
gekleed in soms de gekste lagen
verf die nog te dromen over laat
jij leunde tegen eindeloze huizen
in straten waar jouw belgerinkel klonk
en liefdevol poetste ik stalen buizen
tot jij weer spiegelde en fonkelend blonk
nu rust jij stil geketend aan mijn boom
jouw zadel torst een bak met bloemen
zelfs in jouw roest vind ik jou schoon
jij blijft voor mij nog altijd om te zoenen.
**********
sunset 03-03-2006
**********
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Vrijdag, maart 03, 2006 21:57 |
| Mooi.... Liefs, Artifex. |
|
| hiljaa: | Vrijdag, maart 03, 2006 19:51 |
| dat is prachtig! zo ene fietske versierd! knufliefs--hiljaa-- |
|
| L!@: | Vrijdag, maart 03, 2006 14:56 |
| zeker een met zijwielkes... hihi | |
| Elze: | Vrijdag, maart 03, 2006 10:50 |
| zo mooi,,,koestering voor een fiets,,, laifs,,elze |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||