mislukt
Een korte weerkaatsing,
op de staalharde kling,
die mijn pijn zijn uitweg geeft.
Enkele vlekken,
op dat vlijmscherpe ding,
mijn bebloede hand,
die niet langer beeft.
Heel even de stilte,
een rustgevende gloed,
één met de eeuwigheid.
En dan plots die schreeuw,
het stelpen van bloed,
ik word wakker,
en leef,
tot mijn spijt.
op de staalharde kling,
die mijn pijn zijn uitweg geeft.
Enkele vlekken,
op dat vlijmscherpe ding,
mijn bebloede hand,
die niet langer beeft.
Heel even de stilte,
een rustgevende gloed,
één met de eeuwigheid.
En dan plots die schreeuw,
het stelpen van bloed,
ik word wakker,
en leef,
tot mijn spijt.
Reacties op dit gedicht
| pluisje18: | Zondag, maart 05, 2006 12:20 |
| mooi geschreven, en erg herkenbare dingen... groetjes |
|
| --justme--: | Zondag, maart 05, 2006 12:11 |
| *stil* mooi! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: diederiek versluys | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||