najaarsartiest
-najaarsartiest-
als herfst één voor één
de blaren van de bomen af,
ruk je mijn hoop van de vele takken die ik heb
en rolt ze achteloos tot sigaret
nu de winter komt,
het laatste blad zo schijnbaar
teder opgerookt,
maar later -mijn verlangen het roet in je longen-
weer opgehoest,
doof je het welgemikt -slotakkoord
van peukenmozaïek- tussen al
je weggesmeulde gaatjes
mijn houden-van
uit.
28-11-2000
als herfst één voor één
de blaren van de bomen af,
ruk je mijn hoop van de vele takken die ik heb
en rolt ze achteloos tot sigaret
nu de winter komt,
het laatste blad zo schijnbaar
teder opgerookt,
maar later -mijn verlangen het roet in je longen-
weer opgehoest,
doof je het welgemikt -slotakkoord
van peukenmozaïek- tussen al
je weggesmeulde gaatjes
mijn houden-van
uit.
28-11-2000
Reacties op dit gedicht
| Elentir: | Vrijdag, maart 08, 2002 23:40 |
| *Slik* Twee metaforen door elkaar gewikkeld om in het einde tot 1 te komen. Goede poging. | |
| Albrecht Paul: | Zondag, november 18, 2001 00:57 |
| Prachtig, die verbinding van blad en rollen en roken, parallel aan een liefdesverhaal. Persoonlijk verwacht ik dat zinnen ook kloppen en dat doen ze hier niet. Maar de boodschap komt daardoor des te meer als een moeizaam gestamel over. Geen gek idee! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: katlyn | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2001 | ||
| Thema's: | ||