Ik vraag je hoe het gaat
Jij verteld me dat je de juiste vrouwen
met het juiste horloge kan krijgen
En dat je nooit aan jezelf moet twijfelen
Wijsheid en wat gebrabbel, maar wat is wat
Je wild ervandoor op de fiets, want dat verleer je niet
Je heb weer een afspraak met de zoveelste vrouw
Maar je weet nou ondertussen toch wel
dat je vastzit aan die rolstoel
Het blijft pijnlijk je te zeggen dat het niet meer gaat
Maar moet ik dat wel doen, en wie probeer ik te overtuigen
Ik zou je willen zeggen dat we je huis aan het leeghalen zijn
Maar ergens ben ik bang je hart te breken
Je was zo gehecht aan je spullen
Maar aan de anderkant begin je het eindelijk naar je zin te krijgen in het bejaardentehuis
Dan maar onder het motto; niks gezegd is niet gelogen
En ergens vraag ik me af of je het uberhaupt wel opneemt
Lanzaam zie ik je steeds verder weg glijden
Daar waar je gesprekken eerst doelgericht en vol wijsheid waren, kan ik er nou geen touw meer aan vastknopen
Ik zie je gaan, en moet je laten lopen