Jij eindelijk weg ...
Jij eindelijk weg,
Weg hier uit mijn leven.
Ik ben blij dat jij niet hier,
Bij mij bent gebleven.
Te lang liep jij in de weg,
Te lang voor mijn voeten.
Jij luisterde maar niet,
Dus zul jij ervoor boeten.
Ik heb met je gebroken,
En jij eindelijk weg.
Voor mij een blije opluchting,
Voor jou dus dikke pech!!
Je hoeft niks te proberen,
Dit was al zo voorspeld.
Onze wegen lopen uiteen,
Dit had ik je al verteld.
Jij bent nu uit mijn leven,
Jij bent bij mij vandaan.
Ik vind het alleen jammer,
Dat het nou Zo moest gaan ...
Reacties op dit gedicht
| melissa franken: | Woensdag, maart 08, 2006 16:47 |
| het had niet zo gemoeten dat heb ik al gezegd |
|
| Jutta: | Dinsdag, maart 07, 2006 22:00 |
| poeh..een hoop herkenning.. mooi geschreven! Liefs, Jutta |
|
Over dit gedicht
| Auteur: UniQue* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||