opgesloten in een kooi
kan nergens meer naar toe, nergens naar heen
spijt me echt maar ze geloven niet dat ik het meen
zoek naar een weg, weg van hier!
het enige wat ik heb is een stukje papier
warme tranen langs mijn wangen
rustig nou, ze lopen me te stangen
ben licht ontvlambaar daarom zit ik hier
en denk maar niet dat ik een feestje vier!
op gesloten, geen weg meer terug
kom op een idee heel even heel vlug
probeer mijn idee waarheid te maken
dus probeer het slot te kraken
zak op de grond ben te moe voor deze onzin
wees er maar zeker van dat ik opnieuw begin
maar pas op door jou zit ik hier
ik zal ontsnappen ik vindt wel een manier
Reacties op dit gedicht
| doppertje17: | Woensdag, januari 31, 2007 23:09 |
| mooi gemaakt hoor. ik vind al je gedichten wel mooi eigenlijk. xx-js doppertje |
|
| Jarvi: | Maandag, maart 13, 2006 20:39 |
| thnx voor je reactie :) wat is dit een mooi, maar toch ook een hard gedicht. ik vind dat het heel mooi rijmt. liefs jarvi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: melissa franken | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||