Borderliner
Ik wandel me daas
op jouw kompas
wild in richting
je grillen volgend.
Grenzen stel je
buiten samenspel,
je pint me vast
op je wenskaart.
Ben ik je doel
mis je het middel.
Ben ik je middel
mis je het doel.
Ik lig in spagaat
je stoot me aan
je trekt me af
smijt met verwijt.
Je hakt mij fijn
in hapklare moten.
Ik kauw me ziek
om te verteren.
Reacties op dit gedicht
| fredie: | Donderdag, maart 09, 2006 18:37 |
| ja is een vervelend iets love fredie |
|
| Anton van Amerongen: | Donderdag, maart 09, 2006 17:55 |
| Hoi Firin, dat heb je goed gezegd, het is een ziekte en je kunt de persoon daarover geen verwijt maken. Groetjes, Anton |
|
| firin: | Donderdag, maart 09, 2006 17:48 |
| mja, maar meestal kan een borderliner daar niet aan doen.. soms beseffen ze het echt niet. alleszinds, veel sterkte, firin. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||