Liduina van Schiedam
Mijn bedstee,
smal en duister,
waar de tijd ontbreekt,
geeft mij de kans te zweven
naar een heilig visioen
waarin ik,
ogen open, welbespraakt,
kan zijn,
kan doen,
wat in Schiedam
mij nimmer lukken zou:
al zwevend
ben ik nu
volmaakte minnares
en
van de liefde gans vervuld
deel ik,
royaal,
van wat ik thuis
niet had.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, maart 11, 2006 20:58 |
| laat je lot je tot iets liefs maken, velen nadien, verzadigd van leed, zal het nog altijd raken. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Huub Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||