mijn tweede dag van mijn opname.
Mijn tweede dag van mijn opname.
Het was een vreselijke nacht,
ik weet niet meer wat ik allemaal dacht.
Heb maar 2 uurtjes geslapen,
zal wel weer de heledag zitten gapen.
wat gaat de dag me brengen vandaag,
ik vind het hier echt allemaal zo vaag.
Ik zit er zo tegen op om gezamelijk te eten,
en wat willen ze allemaal van weten.
Ben bang om te moeten praten,
en waar moet ik mijn tranen dan laten.
Ik wou dat ik kon praten als me iets dwars zat,
maar als het zo ver is dat het nodig is dan val ik weer snel in een diepe gat.
waarom kan ik de hulp niet toelaten,
het enige wat ik op dit moment kan is me zelf haten.
Ben zo bang om alles naar boven te brengen,
zal het beter zijn om mijn opname te gaan verlengen.
Ik weet het niet meer,
jemig wat doet het toch zeer.
Ik wil zo graag voor gaan,
zodat ik starks met beide benen mijn verleden kan verslaan.
Ik ga proberen de hulp te pakken,
en zal beloven om niet verder te gaan zakken.
want dat is wat ik niet wil,
al die angsten, verdriet, pijn en dat getril.
Ik hoop dat het me nu wel lukt,
zodat ik straks kan zeggen tegen ze het is me gelukt.
En ga dan naar huis om het verleden te verwerken,
en zal dan op ten duur het fijne allemaal gaan merken.
Het was een vreselijke nacht,
ik weet niet meer wat ik allemaal dacht.
Heb maar 2 uurtjes geslapen,
zal wel weer de heledag zitten gapen.
wat gaat de dag me brengen vandaag,
ik vind het hier echt allemaal zo vaag.
Ik zit er zo tegen op om gezamelijk te eten,
en wat willen ze allemaal van weten.
Ben bang om te moeten praten,
en waar moet ik mijn tranen dan laten.
Ik wou dat ik kon praten als me iets dwars zat,
maar als het zo ver is dat het nodig is dan val ik weer snel in een diepe gat.
waarom kan ik de hulp niet toelaten,
het enige wat ik op dit moment kan is me zelf haten.
Ben zo bang om alles naar boven te brengen,
zal het beter zijn om mijn opname te gaan verlengen.
Ik weet het niet meer,
jemig wat doet het toch zeer.
Ik wil zo graag voor gaan,
zodat ik starks met beide benen mijn verleden kan verslaan.
Ik ga proberen de hulp te pakken,
en zal beloven om niet verder te gaan zakken.
want dat is wat ik niet wil,
al die angsten, verdriet, pijn en dat getril.
Ik hoop dat het me nu wel lukt,
zodat ik straks kan zeggen tegen ze het is me gelukt.
En ga dan naar huis om het verleden te verwerken,
en zal dan op ten duur het fijne allemaal gaan merken.
Reacties op dit gedicht
| Amzie: | Maandag, maart 13, 2006 13:46 |
| het gaat je cker lukken! geloof in je zelf! wij geloven in jou! blijf denken aan de blije tijd die komt na je opname!:) *knuf* en xje Amz |
|
| QueenBee: | Maandag, maart 13, 2006 08:45 |
| geloof in jezelf.. dan komt alles goed :) Liefs, kusjes.. sterkte hea! |
|
| mums: | Zondag, maart 12, 2006 23:15 |
| he meis, ik geloof in je. Nu zie je overal nog tegenop, maar doorzetten hoor . denk aan je. liefs mums |
|
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Zondag, maart 12, 2006 22:28 |
| het is een moedige stap om profesionele hulp te zoeken! neem de tijd om te helen! sterkte, namasté, Anneke |
|
| fran92: | Zondag, maart 12, 2006 21:07 |
| heej meissie je komt er uit egt waar! ik geloof in je! je kunt het,, hvj meid,, we komen er echt uit! veel liefs fran92 |
|
| _onzeker_: | Zondag, maart 12, 2006 20:12 |
| hee. i believe in you en please believe in yourself.. Je koym eruit echt waar.. We komen er samen uit.. Komop meid hou vol! Veel liefss mij |
|
| lachebekje1988: | Zondag, maart 12, 2006 20:05 |
| Goed dat je eraan gaat werken. Succes, gaat je lukken dit keer. Lachebekje1988 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||