Masker 2
Verscholen achter een masker
een masker van geluk,
geluk, vrede en geborgenheid,
maar daarachter is het stuk.
Woestijnen van tranen
bergen van verdriet,
droefheid die van binnen zit,
angst die niemand ziet.
Aan eenzame woestijnen
en bergen wordt gewerkt,
ze worden groter met de dag
maar toch niemand die het merkt.
Het grootste deel van mijn wereld
dat nooit echt wordt gevonden
is gehult in onzichtbaarheid
en met een masker verbonden.
een masker van geluk,
geluk, vrede en geborgenheid,
maar daarachter is het stuk.
Woestijnen van tranen
bergen van verdriet,
droefheid die van binnen zit,
angst die niemand ziet.
Aan eenzame woestijnen
en bergen wordt gewerkt,
ze worden groter met de dag
maar toch niemand die het merkt.
Het grootste deel van mijn wereld
dat nooit echt wordt gevonden
is gehult in onzichtbaarheid
en met een masker verbonden.
Reacties op dit gedicht
| Pruts: | Dinsdag, maart 14, 2006 18:18 |
| Heel mpoi verworod, en ook heel herkenbaar. Probeer stilletjes aan iets meer door je masker door te laten xxx Kelly |
|
| MarjOleiin: | Dinsdag, maart 14, 2006 17:01 |
| Superss Mooii,,!! En voraal Heel Herkenbaar!! XxX MarjOleiin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MeMyselfI | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||