Piraten
Vroeger toen onze handen nog zwaarden waren
we elke wet aan gord sneden, elke strijd aangingen
toen, toen de nacht niet donker was
maar het houvast, de afdronk voor de dag
ik zie nu alle schepen die zijn gezonken
een massagraf van onze dromen
ik tel weer alle sterren in het water
maar jij was geduldiger als ik
het aangespoelde hout kabbelt tegen de kade
ligt emotieloos eenzaam op het strand
ik meng me, tussen iets wat mijn leven was
ik gaf mijn ziel, en aanvaard het leven
Reacties op dit gedicht
| Suzanne.: | Donderdag, maart 16, 2006 19:08 |
Ik had al eens wat van je gelezen, en moet je nu dringend vaker gaan lezen! Deze is erg geslaagd! Liefs. |
|
| Dirk Hermans: | Woensdag, maart 15, 2006 19:37 |
| mooi groetjes Dirk |
|
| Elisar: | Woensdag, maart 15, 2006 19:17 |
| erg goed! | |
| LaughingInside: | Woensdag, maart 15, 2006 19:02 |
| Prachtig. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||