om te verwerken mijn verdriet
even niet stoer grappig en sterk zijn
want dit werkt dus even niet
twee jaar geleden is het begonnen
kiespijn en daarna de griep
dat bleek achteraf maar bijzaak
dit is hoe het echt verliep
het was net bouwvak laatste werkdag
‘s middags kreeg ik je aan de lijn
de uitslag van het bloed was binnen
leukemie dat zou het zijn
ongeloof verdriet en onmacht
we brachten je naar ’t ziekenhuis
daar werd het allemaal bevestigd
voorlopig kwam je niet meer thuis
zestig procent kans op genezing
vanaf die dag ging je ervoor
bleef optimistisch ondanks alles
de liefde sleepte je erdoor
je lag alleen daar op een kamer
wij reden dagelijks op en neer
afwachten was alles wat we konden
zekerheid had niemand meer
de eerste kuur die duurde weken
zou hij aangeslagen zijn
De uislag deed alle moed zinken
had geen effect voel nog de pijn
de tweede kuur zou direct beginnen
nee we kregen je niet mee
je wilde weg de frisse lucht in
mijn hartje brak zowat in twee.
nu ging je ook je haar verliezen
voelbaar is nog je verdriet
je vond dit vreselijk was wanhopig
je zo zien mocht niemand niet.
maar ondanks alles bleef je knokken
wij sleepten dagelijks spullen aan
je kamer stond tjokvol met knuffels
een ieder was met je begaan
| myrkvi : | Donderdag, maart 23, 2006 16:08 |
| Lieve mums hier zijn inderdaad geen woorden voor wat goed dat je het op papier hebt gezet om de ziekte van romy zo te omschrijven. Heb bewondering voor je veel liefs dikke kus myrkvi |
|
| L!@: | Dinsdag, maart 21, 2006 19:56 |
| er zijn geen woorden voor... knuffel... L!@ |
|
| HIJ&ZIJ: | Dinsdag, maart 21, 2006 17:22 |
| Huil zal ik zeggen, huil en geef je verdriet een kans.... makkelijk gezegd, weet dat je het kan en dat het je lukken zal, je bent een positief mens met heel veel kracht, liefs, |
|
| ~~~eilahtan~~~: | Dinsdag, maart 21, 2006 16:28 |
| lieve mums eens komt die man met die hamer en ik geloof dat hij nu bij jou is ik weet dat je het nu verschrikkelijk moeilijk hebt maar je weet wat Romy gezegd zou hebben kom op lieve mam je moet verder gaan maar dat wil niet zeggen dat je nu geen verdriet mag hebben hoor gewoon even al je gevoel laten gaan je weet dat ik er voor je bent sterkte mums liefs en een dikke kroel nathie |
|
| erje: | Dinsdag, maart 21, 2006 15:56 |
| het begin van de ellende je wilt je ergens aan vastklampen maar niets heeft een handvat en blijft in het ongewisse ondank dat je nog hoop koesterd liefs erje |
|
| Jannie Hoogendam: | Dinsdag, maart 21, 2006 15:53 |
| Ik las eerst je laatste gedicht over dit vreselijke... Ben nu naar de eerste gegaan en krijg het koud ervan...sjongee jongeeee Geen woorden Ga naar de tweede Kusssss |
|
| goeiedag: | Dinsdag, maart 21, 2006 13:58 |
| moeilijk is het loslaten veel meer dan de factor "tijd" verwerken,hmz. oke. accepteren ??? onee. dat gaat toch niet wanneer het leven zomaar tussen je vingers door glijd. een troostende knuffel. |
|
| fran92: | Dinsdag, maart 21, 2006 13:42 |
| heel erg als je dit moet meemaken,, geef je even een warme knuffel veel liefs fran92 |
|
| Auteur: mums | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||