wakker...
Zwevend op de grens
van het zijn en niet-zijn
de buisjes verstrengeld in elkaar
Zo lig je daar
Je hoort niet eens,
- of misschien net wel? -
Iets van al dat stil gefluister
dat ik je vertel
Vechtend
met de ogen dicht
in gedachten strijdend
tegen het lonkend licht
Onverstoord door alles om je heen,
Schijnbaar onbewust,
Vredig met een masker
In een pseudo-zachte rust
Iedereen wacht op open ogen
Elk op zijn of haar manier
Iedereen hunkert naar ’t moment
Dat het masker af kan hier
En ik?
Ik streel je hand
Omdat ik weet
Dat je het voelen kan
En je dit nooit vergeet ...
Als je weer wakker bent...
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Woensdag, maart 22, 2006 13:59 |
| Mooi geschreven. Liefs, Moederlachebekje1988 en Lachebekje1988 |
|
| ana (stacia): | Woensdag, maart 22, 2006 10:02 |
| Waaw ! Welk een intense schoonheid van gedachten - compleet gemaakt door de gevoelige schrijfstijl. liefs ! ana |
|
| Eysackers: | Woensdag, maart 22, 2006 09:29 |
| diepgaand en mooie geschreven liefs Marlies |
|
| nippy: | Woensdag, maart 22, 2006 09:27 |
| heel erg mooi... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||