levenslang
Je handen graven,
diepe kuilen in mijn hoofd.
je stal mijn lichaam en mijn lach,
je hebt het licht in mij gedoofd.
En nog laat je me niet met rust
Je lichaam niet meer hier bij mij
Maar je daden krijg ik niet in slaap gesust
Je laat me niet meer vrij
ik zit gevangen in jou kilte,
je woorden en je daden raakten in mijn hart,
en ik krijg ze niet meer eruit,
angstig, steeds in het verleden verward..
zit ik in het niets te staren
met alles wat er nog in mij is
mijn laatste beetje kracht te sparen
totdat jij eindelijk wat sterkte mist
en ik vrij zal zijn
*dit is een duo met memory, we hebben samen een site gemaakt, want we willen een taboe proberen te doorbreken. kijk op www.misbruik.web-log.nl voor meer informatie over ons 'project'*
Reacties op dit gedicht
| Boden: | Maandag, maart 27, 2006 21:12 |
| Het is zo herkenbaar,ik krijg er nogsteeds kippenvel van, ik ga zeker op jullie site eens kijken!Ik wens jullie toch ook nog wat kracht,om door te leven! | |
| appeltje: | Woensdag, maart 22, 2006 10:36 |
| heel mooi geschreven, beschreven en omschreven, knap van je, je zal vrij zijn, sterkte!! liefs appeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: klein*sprookje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||