Ze werd gedragen
Haar verhaal was gemeten
tot twaalf rijen hout en
twintig breed, zweeg men nu
harder dan schreeuwen ooit deed
over haar menszijn, want
waar een wil - was alles nu weg
Ze dachten aan de dwaasheid
van het lot, maar spraken over rust
en - dat voor haar toch beter was
wij dachten niet, we wisten
maar in zijn hand mijn hart
en in mijn tranen zijn verdriet
Samen nimmer zo alleen
ze rook naar lente - zei ik
en golfde mee op grassig groen
water en wind, arm in arm
mijn ogen dicht, de wereld buiten
LaLoes: | Woensdag, maart 29, 2006 19:03 |
Hmm ik vind het nog mooier dan iedereen hier onder haha Liefs, Laloes! |
|
lachebekje1988: | Woensdag, maart 29, 2006 14:32 |
Heel heel heel er mooi! Liefs, |
|
magiceye: | Maandag, maart 27, 2006 21:19 |
Hmm ik denk dat de beschrijving heel mooi, te min is voor dit gedicht, maar omdat geen andere woorden me te binnen schieten: heel mooi :) |
|
Sifra.K: | Zondag, maart 26, 2006 13:52 |
erg mooi Liefs, Sifra |
|
wijnand.: | Vrijdag, maart 24, 2006 22:19 |
Klasse | |
Renate-td-: | Vrijdag, maart 24, 2006 18:26 |
Dit is een juweel.. krachtig, schitterend.. liefs |
|
Mathilde: | Vrijdag, maart 24, 2006 11:36 |
-sprakeloos- ik lees en herlees... WOW!! liefs, mathilde |
|
Auteur: milamber | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 24 maart 2006 | ||
Thema's: |