de spiegel
Ik kijk in de spiegel
en zie mezelf, ik begin te huilen.
De tranen stromen over mijn wangen.
Waarom snapt niemand mij?
Waarom ziet niemand mijn verdriet?
Willen ze me soms niet kennen?
Ben ik zo lelijk?
Ja je zegt het maar!
Ik kijk in de spiegel
en zie mezelf, ik begin te huilen.
Ik haat mezelf, alleen niemand weet het.
Ik kijk in de spiegel en begin te huilen.
Waarneer komt iemand me troosten?
Me tranen drogen?
Ik kijk in de spiegel en zie mezelf
ik begin te huilen
en zie mezelf, ik begin te huilen.
De tranen stromen over mijn wangen.
Waarom snapt niemand mij?
Waarom ziet niemand mijn verdriet?
Willen ze me soms niet kennen?
Ben ik zo lelijk?
Ja je zegt het maar!
Ik kijk in de spiegel
en zie mezelf, ik begin te huilen.
Ik haat mezelf, alleen niemand weet het.
Ik kijk in de spiegel en begin te huilen.
Waarneer komt iemand me troosten?
Me tranen drogen?
Ik kijk in de spiegel en zie mezelf
ik begin te huilen
Reacties op dit gedicht
| J-o-Y-c-E: | Maandag, maart 27, 2006 22:55 |
| Meisje..huil maar uit..maar toch zijn er mensen die om je geven..dat weet k zeker.. Liefs Joyce |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Meisje14jaar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||