Mag 'k mijn hoofd...
Mag 'k mijn hoofd...
Mag 'k mijn hoofd te rusten leggen
op de jeansstof in je schoot?
'k Weet je gaat nu zeker zeggen:
"Hé, waarom? Je bent al groot"!
Weet je Mam, je mag wel weten
dat 'k nog heel veel van je hou.
'k Ben je echt niet heel vergeten,
ook al stond ik in de kou
Toen je eensklaps bent vertrokken
zonder dat je afscheid nam.
'k Weet, je ging heel onverschrokken
toen je dat daar overkwam.
Ja, je ging toen elders wonen
waar hij op je wachten zou.
Langs de weg die hij zou tonen,
hij, vader, hij hield van jou.
Nu ben je teruggekomen
voor heel even in mijn droom.
'k Zie je echt, echt heel volkomen
'k wil je voelen zonder schroom.
'k wil weer zoals toen, heel even
bij je zijn, jij moeder mijn.
'k Wil weer kind zijn, nog geen zeven
'n ogenblikje bij jou zijn.
Daarom vraag ik voor heel even,
mag ik nog eens op je schoot,
vroegertijden weer herleven
ook al ben ik nu al groot!
(28.03.2006)
Reacties op dit gedicht
| Renate-td-: | Zondag, mei 14, 2006 20:45 |
| Nooit te groot voor een knuffel van je moeder.. net als toen Je schrijft schitterend, liefs |
|
| bijouken: | Dinsdag, maart 28, 2006 19:39 |
| Even stil... Prachtig! WG xxx |
|
| Dirk Hermans: | Dinsdag, maart 28, 2006 18:31 |
| mooi beschreven groetjes Dirk |
|
| Augustijntje: | Dinsdag, maart 28, 2006 17:43 |
| enorm mooi geschreven vedriet, verlangen voelbaar x! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Enrico Sagrestani | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||