gesloten ogen
Achter hoge bergen
Straalt de zon
Al zie je die niet,
Nooit meer opkomen
Je ogen zijn gesloten
Zullen nooit meer open gaan
En toch ligt er een glimlach
Om je lippen
Zonder tranen in je ogen,
Schreef je mij,
“Het leven laat me koud”
“Laat me weer warmte voelen”
Je brief nog in mijn handen
Een leeg gevoel van binnen
Staar ik naar je bed
Ik zou gelukkig voor je moeten zijn
Maar dat kan ik niet
Mijn adem was verstrengeld in de jouwe
En nu sta ik hier…
Alleen
Reacties op dit gedicht
| dishesqueen: | Zondag, april 02, 2006 19:04 |
| ow ik lees net dat er fictie bovenstond:$ sorry! | |
| dishesqueen: | Zondag, april 02, 2006 19:04 |
| heftig en aangrijpend.Knap werk. Sterkte! | |
Over dit gedicht
| Auteur: sweet little 18 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||