Jij herinnert me
- jij herinnert me -
Jij sprak mijn naam uit – volledig,
geen vriendschappelijke afkorting
niet meer, nee voluit gesproken.
Maar toch, je herinnerde mij,
ik “zweef nog in je hoofd”
hetgeen wat jij zei, toch
je vroeg naar degene
die ik ben, wonderbaarlijk.
Want dat terwijl ik - ergens - dacht
dat na tijden van ongebroken stiltes
jij mij - helaas - vergeten zou zijn.
Reacties op dit gedicht
| Chichitje: | Donderdag, april 13, 2006 16:13 |
| Herkenbaar | |
| lachebekje1988: | Vrijdag, maart 31, 2006 12:43 |
| Mooi verwoord. Liefs, Moederlachebekje1988 en Lachebekje1988 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Disgusting Beauty | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||