De schaduw die je overheerst
De schaduw die je overheerst
Je immer in het duister laat leven
Zit als een mantel die te strak zit
Je ogen stralen niets positiefs meer
Maar blinken van woede
Recht uit je zwarte hart
Vereenzaamd door de tijd
Koud geworden tot het bot
Brak je eigen hart lang geleden
De vlakken van je gezicht die lichter waren
Worden net zo donker als de rest
Zodat je gaat oplossen in de duisternis
En niemand je ooit meer opmerkt…
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Zaterdag, april 01, 2006 21:43 |
| Verdrietig maar mooi verwoord. Liefs en knuffels, Moederlachebekje1988 en Lachebekje1988 |
|
| ring: | Zaterdag, april 01, 2006 14:40 |
| Ik vind het einde van je gedichten vaak ijzersterk,nu ook weer,prachtigxxxingrid | |
| Reiger: | Zaterdag, april 01, 2006 08:29 |
| Zo droef maar zo mooi geschreven.... | |
| L.Bert: | Zaterdag, april 01, 2006 00:32 |
| Deze JIJ is duister in een mooi gedicht! | |
| m@rcel: | Zaterdag, april 01, 2006 00:21 |
| heel mooi verwoord Liefs m@rcel |
|
| Maarten Plante: | Zaterdag, april 01, 2006 00:11 |
| Hatelijk!! Lekker!! heerlijk groet, Maarten Plante |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2006 | ||
| Thema's: | ||