de alom aanwezigheid
Het is alom aanwezig,
van de foto’s in de albums,
met hun onwetende glimlach
tot aan de porseleinen poppetjes,
die aangaven dat jullie trouwden
van de pijn die ik lees in haar ogen
-die ze bij mijn weten nooit verdiende-
tot aan de woede over het bedrog
-dat niemand ooit goed zal kunnen praten-
van ons bestaan en het zijn van dit huis
tot aan de dagelijkse leegte op jouw plek
het gemis is al om in zijn aanwezigheid
en alhoewel ik mij gestaald heb
om het niet te voelen
maakt het mij wel haten, nog
steeds en meer dan gisteren
om wat je gedaan hebt
wetende dat jij bij haar bent
en wij niet meer onlosmakelijk
bij jou behoren.
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij*: | Zaterdag, april 01, 2006 16:28 |
| Porseleinen poppetjes zijn gemaakt om je voet op te zetten en vervolgens in de prullenbak te deponeren :) Sterkte! | |
| appeltje: | Zaterdag, april 01, 2006 15:41 |
| precies, mooi beschreven, heel pijnlijk zoiets, sterkte! liefs appeltje |
|
| L.Bert: | Zaterdag, april 01, 2006 14:38 |
| Een kreet van verloren geborgenheid. Duidelijk beschreven. Sterkte! | |
Over dit gedicht
| Auteur: senta | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2006 | ||
| Thema's: | ||