(on)herkenbaar vertrouwen
Onze blikken kruisten mekaar
zonder een ontwijking voor t onbekende
of de vrees te moeten kijken naar illusies
we keken allebei, alsof we mekaar
nooit uit t oog waren verloren
Je stem klonk me zo bekend
alsof het de dag van gisteren was
dat je naast me zat en vertelde over dingen
die ik denk, want zelfs jouw chaos
bracht een vertrouwd gevoel
Jouw hand raakte nimmer de mijne
en onze vingers nog nooit verstrengeld
maar alsof je geen moment weg was geweest
vertederde de aanraking van je handen
zoals ze altijd al hadden gedaan
Reacties op dit gedicht
| hades: | Maandag, april 03, 2006 18:33 |
Wat hebben we ons vermaakt toen Borsato werd gekraakt je hoofd tegen mijn schouder heeft mijn hart geraakt. Sommigen zijn speciaal zo klonk het in de zaal jij bent niet bijzonder: je bent fenomenaal! Blikken kunnen spreken dat is later gebleken nooit heb ik zo diep in twee ogen gekeken. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: **Persephone** | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2006 | ||
| Thema's: | ||