Verder van mezelf.
Ver
van wat ik ben,
in de ogen
van het lchaam,
dat ik met mij draag,
van de wegen
naar de paden,
van het licht
naar het donker,
van de aarde
naar de slaap.
Verder
dan wat ik
wil zijn,
loopt het lichaam
in mijn voeten,
plomp
en heel alleen
als de uren
verder tikken
en de tijd
een spel
met me speelt.
Verst
daar wil
ik aarden,
buiten
en boven,
verder
van mezelf.
Reacties op dit gedicht
| -Black-Tears-: | Maandag, april 17, 2006 19:40 |
| Heel erg mooi verwoord. Ik bewonder je om je mysterieuze taalgebruik. Erg knap hoor! xxx |
|
| **a girl**: | Woensdag, april 05, 2006 13:14 |
*stil* erg mooi...! liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2006 | ||
| Thema's: | ||