lindaas: | Maandag, april 03, 2006 15:08 |
Dank jullie wel voor de liefdevolle reacties, mijn oudste is net weer wakker dus zal het lezen even moeten uitstellen maar ga ik zeker doen. Dankjewel switi, en ook moederlachebekje, en reiger ook bedankt voor je momentje van stilte...en ja bijouken dat is het leven maar dubbel is het en dubbel blijft het... | |
lachebekje1988: | Maandag, april 03, 2006 14:20 |
Heel herkenbaar, zelf heb ik het 3x meegemaakt en dat wens je je ergste vijand niet toe, maar nu heb ik mijn lachebekje, mijn zonnestraal, zij was er ook 1 van een tweeling waarvan zij het alleen overleefde, echter 3 maanden te vroeg, spannende tijden, maar het is het allemaal zeer waard geweest, vergeten doe je het nooit, de ene dag gaat het ook beter dan de andere maar eens zul je het toch een plaatsje moeten geven, ik wens je veel sterkte. Liefs en knuffels, Moederlachebekje1988 |
|
Reiger: | Maandag, april 03, 2006 07:34 |
In stilte gelezen.... | |
switi lobi: | Maandag, april 03, 2006 00:55 |
Ik ken je verdriet, je pijn, je troosteloze frustratie...ik zelf zeg altijd: Je moet er mee leren leven. Een plek geven is zoiets als het in de schuur zetten of in de kast stoppen, dat werkt gewoon niet, het ís er gewoon altijd. Mijn dochter was 22 toen ze plotseling stierf, ik zal er nooit aan kunnen wennen, maar ik voel haar wel elke dag om mij heen....Lees maar in mijn gedichten als je wilt. Dikke kus en heel veel liefs....switi lobi |
|
lindaas: | Maandag, april 03, 2006 00:25 |
wat zou ik graag mijn pijn uitschreeuwen hoorbaar maken mijn pijn mijn woedend verdriet maar ik heb de woorden niet en stil stromen de tranen over mijn gezicht |
|
bijouken: | Maandag, april 03, 2006 00:19 |
Dat is het leven. Dankbaar zijn voor hetgeen men heeft, ondanks dat men wat anders mist. Groetjes |
|
lindaas: | Maandag, april 03, 2006 00:11 |
Dankjewel voor je knuf, |
|
L!@: | Maandag, april 03, 2006 00:07 |
heftig..... knuf,, | |
Auteur: abclinda | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 03 april 2006 | ||
Thema's: |