Mistige liefde
Tussen de vage mist
en het windverkeer
bewandelt hij zijn wegen
geen afslag gemist
doorweekt van regen
Ondanks de deken
van de natuur
geeft hij geen gehoor
ook geen enkel teken
maar loopt rechtdoor
Tijdens de hagelstenen
en het hellevuur
is zijn hoofd omhoog
zijn lichaam puur
zijn geweten droog
Hoe verder hij steigt
de dichter zijn entree
de groter het gemis
al zit hij daar niet mee
aangezien hij in de wolken is
Reacties op dit gedicht
| Heks Hopeloos: | Vrijdag, april 21, 2006 14:19 |
| bijzonder deze.. ben benieuwd wat erachter zit. Liefs, Heksje |
|
| ~~~eilahtan~~~: | Donderdag, april 06, 2006 22:53 |
| zoveel had ik er toch niet gemist van je mooi hoor liefs nathie |
|
| vivika: | Woensdag, april 05, 2006 12:27 |
| ah ge leeft nog....mooi gedicht...maar amon..die kleuren die jij altijd kiest..zo lelijk haha :) | |
| scream: | Dinsdag, april 04, 2006 20:37 |
| mooi hoor!! liefs -x- |
|
| Jutta: | Dinsdag, april 04, 2006 19:27 |
| Mooi.. Liefs, Jutta |
|
| HIJ&ZIJ: | Dinsdag, april 04, 2006 19:14 |
| Wat is hier fictie aan?? hahaha, steeltjes meenemen voor in de vaas, heb hardop gelachen om jouw reactie, geweldig, hahahhahaha! ;-)) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Amon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2006 | ||
| Thema's: | ||