En nu?
Een schok als je krijgt te horen
We kunnen niets meer voor je doen
Mij zie je niet meer
Ga maar naar een ander
Wetend dat niemand kan helpen
Moet je onder ogen zien
Dat je leven voor altijd weg is
Een levensgroot obstakel staat in de weg
Je leven lijkt voorbij
Terwijl het niet eens erg is
Een leven lang pijn
Is bijna iets normaals
Ze vinden je zo dapper
Je lijkt voor hun zo sterk
Maar je weet, van binnen
Is voor jou alles voorbij
En wat moet je nu met je leven
Leven lukt al bijna niet meer
En alles wat je kan denken is
Wat nu…
We kunnen niets meer voor je doen
Mij zie je niet meer
Ga maar naar een ander
Wetend dat niemand kan helpen
Moet je onder ogen zien
Dat je leven voor altijd weg is
Een levensgroot obstakel staat in de weg
Je leven lijkt voorbij
Terwijl het niet eens erg is
Een leven lang pijn
Is bijna iets normaals
Ze vinden je zo dapper
Je lijkt voor hun zo sterk
Maar je weet, van binnen
Is voor jou alles voorbij
En wat moet je nu met je leven
Leven lukt al bijna niet meer
En alles wat je kan denken is
Wat nu…
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Dinsdag, april 04, 2006 23:59 |
| Toch niet opgeven, blijven geloven en hopen. Moed houden hoor! liefs xxx |
|
| vicky h: | Dinsdag, april 04, 2006 23:58 |
| triest maar erg mooi ! groetjes sterkte vicky |
|
| Gerard Chevalier: | Dinsdag, april 04, 2006 23:55 |
| Een herfstblad dat loslaat en valt is niet verloren meer geeft voeding aan de boom waarvan zij een deel was. Gr. Gerard. |
|
| opgever: | Dinsdag, april 04, 2006 23:53 |
| erg pijnlijk neergezet, hopelijk word je vlug beter. Groetjes raissa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: just... | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2006 | ||
| Thema's: | ||