Mijn monster, Mijn kwaad
Het lijkt op mij. Het denkt als mij. Het praat als mij.
Maar toch is het niet mij.
Het zit in mij, ergens heel diep binnenin...
Verscholen in het donker en het roept me ... Nathalie!
Ik scherm me af, kruip weg in een hoekje.
Bang om te laten merken wat er zich in me bevind.
En ondertussen luister ik ... Nathalie!
Dieper en dieper in het zwarte donker,
verstop ik me van de mensen rond mij.
Dichter en dichter kruip ik tegen mijn monster aan.
Hoor ik stemmen? ... Vergeten stemmen?
'Nathalie, we houden van je'
Maar wat betekenen die woorden toch?!
Mijn monster wil het me niet vertellen.
En eigenlijk heb ik geen intresse meer.
Ik voel me veilig hier,
Gewikkeld in de klauwen van mijn monster.
Of twijfel ik?
Maar toch is het niet mij.
Het zit in mij, ergens heel diep binnenin...
Verscholen in het donker en het roept me ... Nathalie!
Ik scherm me af, kruip weg in een hoekje.
Bang om te laten merken wat er zich in me bevind.
En ondertussen luister ik ... Nathalie!
Dieper en dieper in het zwarte donker,
verstop ik me van de mensen rond mij.
Dichter en dichter kruip ik tegen mijn monster aan.
Hoor ik stemmen? ... Vergeten stemmen?
'Nathalie, we houden van je'
Maar wat betekenen die woorden toch?!
Mijn monster wil het me niet vertellen.
En eigenlijk heb ik geen intresse meer.
Ik voel me veilig hier,
Gewikkeld in de klauwen van mijn monster.
Of twijfel ik?
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, november 23, 2001 02:11 |
| Het is moeilijk terug te keren naar iemand die je tot buiten jezelf roept, die je zegt: ik zal er zijn, het is niet te snappen. Heimwee naar een stem, heimwee is een herinnering die je misschien in de toekomst terug te zoeken hebt als een verwondering. |
|
| Juva: | Donderdag, november 22, 2001 22:10 |
| Je twijfelt! Als het woord twijfel door je heengaat ben je allang aan 't twijfelen... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nathalie(ke) | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2001 | ||
| Thema's: | ||