Papa worden
Was ik toch maar nooit
groot geworden
of getrouwd,
maar direct daarna
heeft hij berouw
als hij haar daar zo liggen ziet,
knijpend in zijn hand;
een gesmoorde kreet,
een diepe zucht;
hij staat daar maar, verlamd.
En dan ineens
gaat alles snel;
een heel klein hoopje
rood gerimpeld vel
word ineens op haar buik gelegd;
door die plotse krop in zijn keel
krijgt hij geen woord gezegd.
Oh wat zijn zijn knieën week,
wat gaat zijn hart tekeer;
kijkend naar wat hij zo prachtig vind
stromen tranen
barst zijn hart
van liefde voor zijn eerste kind.
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Vrijdag, april 07, 2006 13:34 |
| Heel erg mooi geschreven gedicht. Liefs, |
|
| saskia190: | Vrijdag, april 07, 2006 13:20 |
| echt heel mooi dit!! mijn complimenten | |
| switi lobi: | Vrijdag, april 07, 2006 13:19 |
| Sirena.....wat is dít ontzettend mooi!! Dikke kus, liefsliefs....switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sirena | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2006 | ||
| Thema's: | ||