die iemand die zocht heb ik gevonde
Wie is zij toch.
Ik zag in de spiegel.
Een meisje dat zweeg.
Haar hart voelde leeg.
Ze huilt zachtjes.
Dat hoor ik al een aantal nachtjes.
Altijd als ik in de spiegel keek.
Was ze verdrietig iedegeval dat leek.
Ze glimlachte nooit.
Ze werd heen en weer gegooid.
Door twee stemmen in haar gedachte.
Die haar steeds weer uitlachte.
Ze huilt nu nog.
Wie is zij toch.
Ik heb dat meisje gevonden.
En zij start nu met een nieuwe ronde.
Iemand gaf haar een zet.
Zo dat zij het weer red.
Ik ben die iemand dankbaar die dat deed.
Omdat dat meisje eraan leed.
Nu is het meisje weer blij.
En dat geld ook voor mij
Ik zag in de spiegel.
Een meisje dat zweeg.
Haar hart voelde leeg.
Ze huilt zachtjes.
Dat hoor ik al een aantal nachtjes.
Altijd als ik in de spiegel keek.
Was ze verdrietig iedegeval dat leek.
Ze glimlachte nooit.
Ze werd heen en weer gegooid.
Door twee stemmen in haar gedachte.
Die haar steeds weer uitlachte.
Ze huilt nu nog.
Wie is zij toch.
Ik heb dat meisje gevonden.
En zij start nu met een nieuwe ronde.
Iemand gaf haar een zet.
Zo dat zij het weer red.
Ik ben die iemand dankbaar die dat deed.
Omdat dat meisje eraan leed.
Nu is het meisje weer blij.
En dat geld ook voor mij
Reacties op dit gedicht
| Roland Hainje: | Vrijdag, april 07, 2006 16:40 |
| sterk geschreven! positieve lijn, klasse. groet, roland |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sjonsel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2006 | ||
| Thema's: | ||