sorry dat ik besta,
dat ik niet aan je verwachtingen kan voeldoen..
dat ik je keer op keer teleurstel,
de drugs maken me rustig, maar het helpt niet veel,
maar de gedachten aan jou, laten me niet meer gebruiken,
ben het zat, om te snijde en te gebruiken,
zie de tranen in je ogen, omdat je je zorgen maakt om mij,
wil niet meer, kan niet meer,
wil hier weg, maar zit opgesloten in mn eigen wereld,
de junk van hiernaast waar ze steeds over praten, ben ik
alleen heb ik het zelf nooit doorgehad,
alles gaat fout, ga steeds meer snijden, meer gebruiken,
de gedachtes aan jou worden zwart/wit en vervagen,
dit is niet wat ik wil, dit is niet hoe ik zou moeten zijn,
maar niemand die me helpt, word raar aangekeken,
de krassen worden dieper en dieper,
met een afscheidsbrief in mn zak ga ik zitten,
gebruik nog wat, en besluit dat dit het moment is om vaarwel te zeggen,
het mes voelt koud, mijn bloed voelt warm, maar het is buiten mijn aderen,
ik vind het goed zo, ik kon niet meer verder, was op
door uitputting en snijden,
ik zal je missen, met je mooie lach, je ogen,
ik zal je missen
- een beetje voor mijn vriendin, mijn overleden vrienden en mijn overleden nichje..-