je kan tijd niet doden
Het valt misschien niet op
maar de dingen komen en gaan
en iedereen, jij incluis
zal op een dag hier niet meer staan
alles schuift voorbij
terwijl de klok stil verder tikt
en alles gaat verloren
terwijl de wereld wonden likt
alles vervaagt, beetje bij beetje
en zweeft naar andere oorden
alleen de tijd tikt in ‘t besef
dat je hem niet kan vermoorden
er is zoveel vervlogen
als je kijkt achterom
je beseft dat je tijd niet doden kan
het is net andersom
Reacties op dit gedicht
| Green eyes: | Woensdag, april 26, 2006 01:46 |
| Spijtig genoeg wel ja, aan alles komt een eind... ook aan het leven. Mooi weer gegeven. Liefs, knuf, Marina |
|
| L!@: | Maandag, april 10, 2006 22:42 |
| echt wel waarheid.... | |
| b.koopmans: | Maandag, april 10, 2006 14:02 |
| een erg mooi gedicht!! groetjes.. |
|
| Because..Off..You: | Maandag, april 10, 2006 13:46 |
| mooi verwoord!! Sterkte ermee.. voor hijofzij:) Doeii XxX |
|
| hiljaa: | Maandag, april 10, 2006 13:39 |
| waarheid! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2006 | ||
| Thema's: | ||