Rijzende vleermuishanden
Rijzende vleermuishanden ver in de lucht
Grijpend naar de zwervende onbekenden
Huiden vallen tergend langzaam neer beneden
neergeschud en afgedankt
en al het haar dat ooit door de wind waaide
sleept nu rusteloos over de grond
stof absorberend langs hun hongerige schubben
De gaten in hun ogen immer gevuld
met duurzame duisternis
achteloos uitgedroogd
en hun klauwen vallen
zonder nagels
naar de geluidloze diepten
gevangen in een ander bewustzijn
Reacties op dit gedicht
| Fantasy: | Dinsdag, april 11, 2006 12:39 |
| Mooi geschreven en mooi verwoord in een woord prachtig gewoon. Het lijkt duister maar tegelijk ook weer niet. prachtig gewoon... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wik_aanis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2006 | ||
| Thema's: | ||