Van het een op het ander moment
Van het een op het andere moment
Ben je niet meer degene die je kent
Soms gaat het erg snel
Vaak went dat wel
Een boze bui kan zo weer verdwijnen
Als het zonnetje gaat schijnen
Vervolgens ben ik niet te genieten
En kan ik iedereen wel schieten
Soms sla ik op hol
En doe ik dingen die ik niet wil
Dan wordt het me allemaal te dol
Dan ga ik me verschuilen
En kan ik mezelf zijn
Zodat niemand me ziet huilen
Reacties op dit gedicht
| *milly*: | Dinsdag, april 17, 2007 09:02 |
| herkenbaar, je verschuilen. maar het is niet goed om alles op te kroppen.ik hoop dat je dat hebt gemerkt:) ik ben er altijd voor je. je kan me altijd bellen:) |
|
| Reiger: | Woensdag, april 12, 2006 06:48 |
| Herkenbaar.... | |
| Jutta: | Dinsdag, april 11, 2006 23:14 |
| Ik herken het.. Mooi geschreven. Sterkte en liefs, Jutta |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mOor | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2006 | ||
| Thema's: | ||