Je voorhoofd
Je stenen voorhoofd
ruikt naar een bloem van een soort
die ik in een of ander handboek
zou moeten opzoeken.
Je wilt geen rozen plukken, zeg je,
maar je ziel is rood van ironie.
Dus laten we over de Lethe varen.
Laten we over de Lethe varen.
Al is het maar
als we net niet slapen.
Want vandaag kan ik niet meer zien
wat je mankeert.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, april 12, 2006 20:32 |
| * varend over het schemerwater hebben wij niets te verklaren, misschien dat een stem als een lied ons aan elkaar over zal dragen. * hans |
|
| Annemieke van der Ven: | Woensdag, april 12, 2006 07:59 |
| Mooi Annemieke |
|
| Roland Hainje: | Woensdag, april 12, 2006 01:52 |
| goed beschreven,,alsof in een schommelstoel,overdenken. groet, roland |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mohammed | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2006 | ||
| Thema's: | ||