(LR) Lopend naar zonsondergang
Lopend naar zonsondergang
Kijk, zie je ons niet lopen? In de verte,
in de lange schaduwen. Samen, wij -
stilzwijgend, praten in gevoelens. We
hebben immers geen woorden nodig.
Daar, halverwege onze horizon. Je ziet
het niet zo goed - we zijn zelf ook verblind,
verslonden in het witte zonlicht, hoewel we
alle streken van dit schouwspel kunnen zien.
Zo zou wij toch altijd moeten blijven?
Eenvoudig, en toch nog vrij te rennen
naar een eeuwige zonsondergang. En
houdend van elkaar, om samen naar ons
eeuwig licht te kunnen kijken.
Reacties op dit gedicht
| Paul de Bruyn: | Dinsdag, april 18, 2006 16:09 |
| Suzanne.? Ik herken de stijl, maar hij doet mee in de LR dus dat gaat niet:P |
|
| lachebekje1988: | Dinsdag, april 18, 2006 13:32 |
| Zonsondergang geeft zo een speciaal gevoel zucht... Liefs, |
|
| Sifra.K: | Dinsdag, april 18, 2006 13:28 |
| Hm, als ik de naam hoor zal ik zeggen: ''O ja. '' Maar nu kom ik er niet op. Liefs, Sifra |
|
| Green eyes: | Dinsdag, april 18, 2006 12:14 |
| Mooi! Liefs,x! |
|
| eye witness: | Dinsdag, april 18, 2006 06:53 |
De horizon; verlangend en altijd vol van kleur Net zoals onze gedachten... Goed beschreven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mystery ranker | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2006 | ||
| Thema's: | ||