Alleen
Stilletjes,
Eenzaam en alleen
Sluit ze zich af van de wereld,
Die niets van haar afweet
Eenzaam,
Huilt ze van binnen
Van buiten niets te zien,
Maar van binnen gebroken
Dat gevoel,
Wat ze de laatste tijd heeft
Dat niemand om haar geeft
En die onderzekerheid
Tranen,
Die niemand ziet
Maar elke dag
haar wangen bedekken
Verdriet,
Door eenzaamheid
En de pijn van binnen
Die niet weg wilt gaan
Denken,
Over de dood,
Of het nog wel zin heeft
Om te blijven leven
Al die dingen,
Houden haar bezig,
Het verdriet word steeds groter
Totdat de laatste druppel
Is gevallen..
En ze het niet meer aan kan…
Reacties op dit gedicht
| Jutta: | Woensdag, april 19, 2006 01:52 |
| Heel mooi meid, maar wel droevig.. Als je weer eens behoefte hebt om te praten.. Liefs en knuf, Jutta |
|
| lachebekje1988: | Dinsdag, april 18, 2006 22:06 |
| Ik ben er voor je je hoeft me alleen even een mailtje te sturen! Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~Aurora | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2006 | ||
| Thema's: | ||