Lr: duizend kussen later

Mijn lichaam slalomde om het jouwe heen
wijl ik je tranen weg kuste en glimlachend
mezelf verloor in de eerlijkheid van je ogen
- kijkend met een blik, waar honderd woorden
nog niets lieflijks mee zeggen konden -

Ik hoorde je luid zwijgen in mijn taal
waarvan ik dacht dat zij uitgestorven
was – maar wat gesproken blijft, gaat
nimmer ten onder – en ik bleef luisteren
in gedachten, naar de stilte van je stem

Elfduizend rozenbladen hadden ons verzorgd
daar wij vielen – voor elkaar – en samen
te bed lagen onder een gesloten hemel, waar
enkel maanlicht nog bescheen, hoe jouw hand
mijn haren streek, over meer dan onze liefde

Geschreven door

Quando

Reacties op dit gedicht

Quando vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Panta Rhei:	Zaterdag, april 22, 2006 11:26
-is alleen maar stil-

.rose:	Woensdag, april 19, 2006 11:37
Prachtig! Hmm, heerlijk! Liefs

HIJ&ZIJ:	Woensdag, april 19, 2006 11:32
prachtig, jij je gedicht voor morgen al klaar? Ik weet het nog niet, grinnikt zenuwachtig ;-)

Nemesis:	Woensdag, april 19, 2006 08:48
Prachtig!

Marjolein.:	Woensdag, april 19, 2006 06:43
''t is mooi. Zie je dat je wel kunt schrijven? knipoog Liefs,

Paul de Bruyn:	Woensdag, april 19, 2006 04:22
Dus toch over ons:P -glimlacht Nee serieus; een heerlijk stuk genegenheid dat je hier neerzet liefs, knufje

milamber:	Woensdag, april 19, 2006 00:45
hmmmmmmmmmmm :)

Over dit gedicht

Auteur: Quando
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 18 april 2006
Thema's: [Genegenheid]