verdriet
Ben ik nu de wind,
die eenzaam tussen de takken waait,
steeds op zoek naar iets wat niet zal komen,
en die fluit een stil, eeuwig lied
over onmogelijke liefde...
Ach, ben ik nu een kind,
verdwaald in het grote, dondere bos?
Wanhopig ronddwalend en roepend op jou.
Ach, ik...
Nee, ik ben gewoon mezelf,
maar ik had je lief als een kind.
Ik hoorde jou naam,
in het ruizen van de wind.
Maar niets kan nog de werkelijkheid genezen,
dat jij me hebt afgeschreven.
Ach,ik had je zo lief...
die eenzaam tussen de takken waait,
steeds op zoek naar iets wat niet zal komen,
en die fluit een stil, eeuwig lied
over onmogelijke liefde...
Ach, ben ik nu een kind,
verdwaald in het grote, dondere bos?
Wanhopig ronddwalend en roepend op jou.
Ach, ik...
Nee, ik ben gewoon mezelf,
maar ik had je lief als een kind.
Ik hoorde jou naam,
in het ruizen van de wind.
Maar niets kan nog de werkelijkheid genezen,
dat jij me hebt afgeschreven.
Ach,ik had je zo lief...
Reacties op dit gedicht
| Angel13: | Maandag, november 26, 2001 21:21 |
| Hoi Jammer voor je dat je hem bent kwijt geraakt. Maar wie weet...misschien komt alles nog op zijn pootjes terecht. Veel liefs Angel13 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cinneke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2001 | ||
| Thema's: | ||