traan
Zittend op het strand,
de zilte lucht van zee en zand.
Ik vertouw mijn gedachten toe aan de zee,
Ze luistert..en neemt ze mee.
Keer op keer besef ik hier
de betrekelijkheid van het bestaan
Over mijn wang een al zo even zilte traan.
de zilte lucht van zee en zand.
Ik vertouw mijn gedachten toe aan de zee,
Ze luistert..en neemt ze mee.
Keer op keer besef ik hier
de betrekelijkheid van het bestaan
Over mijn wang een al zo even zilte traan.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, november 27, 2001 01:24 |
| We komen voort uit de zee en dragen er nog iets van mee, weten we geen raad met het bestaan, dan geeft zij ons verder gaan. |
|
| cupidoke: | Maandag, november 26, 2001 17:45 |
| mooi gedicht nena, ik heb er echt van genoten | |
Over dit gedicht
| Auteur: nena | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2001 | ||
| Thema's: | ||