Uitgestoten
Rozenkrans in mijn hand
bidden om de vrede
die nooit zal komen
door het schuiven van zand
Gevallen in water
struikelend in gebroken glas
dit is voor later
dit is hoe ik gisteren was
Uitgestoten
voor het onmiskenbare gevoel
ik kan het niet uitleggen
ik kan niet zeggen wat ik bedoel
Maar ik weet wat je voelt
het had zo mooi kunnen zijn
zie waar de ander op doelt
voel alstjeblieft geen pijn...
bidden om de vrede
die nooit zal komen
door het schuiven van zand
Gevallen in water
struikelend in gebroken glas
dit is voor later
dit is hoe ik gisteren was
Uitgestoten
voor het onmiskenbare gevoel
ik kan het niet uitleggen
ik kan niet zeggen wat ik bedoel
Maar ik weet wat je voelt
het had zo mooi kunnen zijn
zie waar de ander op doelt
voel alstjeblieft geen pijn...
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, april 23, 2006 16:42 |
| mooi | |
| appeltje: | Zondag, april 23, 2006 15:01 |
| heel mooi geschreven, sterkte! liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Emilia | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2006 | ||
| Thema's: | ||