ik

ik denk aan morgen en over later
ik denk aan mij
maar over vele dingen kan ik niet praten
ik ga de weg in om mezelf te zijn
maar des te meer ik mezelf ken
merk ik wie ik niet wil zijn
ik merk hoe angstig en verdrietig ik ben
ik praat met een stem die ik niet wil horen
ik kijk met ogen die ik niet wil zien
ik luister maar wat ik hoor
is niets anders dan wat ik denk
en ik denk
dat ik een niets ben vergeleken met de anderen
dan besta ik niet ben onzichtbaar
maar wanneer ik mezelf niet ben
even mezelf niet ken
dan ben ik vrolijk en dapper tegelijk
en gooi ik me moedig in die lange strijd
de strijd is niet leuk
ik drijg te verliezen
maar om hulp te vragen moet ik eerst mijn ik kiezen
daarvoor moeten mensen mij kunnen zien
het leven is niet eerlijk
en ik snap niet waarom ik ook die strijd nog verdien

Geschreven door

rmoon

Reacties op dit gedicht

rmoon vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Mattijn Langenberg :	Zondag, april 23, 2006 22:46
iedereen voelt eenzelfde strijdt denk ik ... ;) ... in mindere of meerdere mate ... ps als ik jou was zou ik mn schrijven in strofe''s verdelen dan voor anderen rustiger om te lezen .... wel erg goed geschreven ;)

lachebekje1988:	Zondag, april 23, 2006 22:38
Nee, soms is het ook niet te begrijpen, soms gebeuren ons dingen om er weer van te leren. Liefs en knuffels.

nippy:	Zondag, april 23, 2006 22:08
iedereen verdient het..dus jij ook...jij bent uniek..

Over dit gedicht

Auteur: rmoon
Gecontroleerd door: michris
Gepubliceerd op: 23 april 2006
Thema's: [IK] [Onzekerheid] [Angst]