een groene gloed
een groene gloed grijpt om zich heen
zonlicht schenkt een nieuw tapijt
takken, schuchter gras en drassig veen
hebben de geboorte opnieuw te leen
ook mij raakt het voorjaar de huid
telkens denk ik vooraf
schenkt de natuur mij opnieuw haar bruid
als de winter voortgaat in koude draf
vandaag slingeren mijn wegen
langs omploegde, gestreepte velden
ik voel dat het staat te gebeuren
langdurige somberheid wordt verdreven
beslotenheid heeft me te lang gekweld
de lente opent vernieuwde deuren
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Vrijdag, januari 02, 2009 10:10 |
| Dit neem ik mee het nieuwe jaar in vol plannen. Ik wens jou ook die vernieuwde deuren in 2009 Dag, Hilly |
|
| Hilly N: | Zondag, november 04, 2007 11:00 |
| Na lange winterdagen rijst er weer de hoop van ontspringende takjes frisse blaadjes uitloop. Alles krijgt vernieuwde kracht. Het lente weerzien wacht. Lieve groet, Hilly |
|
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt z.s. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2006 | ||
| Thema's: | ||