Nooit meer
je plakkende smakzoen
op mijn wang
jouw blakende blauwe ogen
die tranen laten vallen
nee, nooit meer
Ik mis je
tot diep in mijn miniscule zenuwen
iedere verlopende seconde
van de dag
verdwenen is jouw
zo schitterende glimlach
alleen op foto's vastgelegd
Geen druppeltje vreugde
zoveel verlangens, zoveel verdiet
opgesloten
in een diep donker dal
waarom jij?
mijn zielsverwant
als eeuwenlang vertrouwd
Zelfs mis ik
jouw stinkende zweetvoeten
de geur niet meer bekend
mijn toekomst vervlogen
ik
als vreemde verdwaald
Ik ben je kwijt
tot de dag van gisteren
nu is het spel voorbij
zeg me maar:
waar ben je dan?