op de steilste toppen
op de steilste toppen
ik sprak tal
van vreemde talen
maar in alle ogen
zag ik jou
vele wegen
zijn betreden
heb links en rechts gereden
overal was jij mijn vrouw
in de diepste dalen
waar het donker
lang bleef dralen zag ik
langs de toppen weer jouw blauw
je handen
hebben me geleid en
op de steilste toppen heeft
je lach me altijd weer verblijd
weet dat tijd
geen afscheid slaat maar
liefde juist verdiept in een
voor ons nog ongekend gebied
wil melker
27/04/2006
27/04/2006
Reacties op dit gedicht
| tulpje: | Donderdag, april 27, 2006 13:01 |
| mooi verwoord meis liefs mij |
|
| dol-fijn: | Donderdag, april 27, 2006 11:15 |
| weet dat tijd geen afscheid slaat maar liefde juist verdiept in een voor ons nog ongekend gebied dit stukje zegt alles vind ik. :-) |
|
| sunset: | Donderdag, april 27, 2006 09:35 |
| Ach man wil, wat lees ik jou graag. Liefs en een heerlijke lentedag wens ik jou, sunset |
|
| ~MeLoDy~: | Donderdag, april 27, 2006 09:12 |
| prachtig... gr. MeLoDy |
|
| lachebekje1988: | Donderdag, april 27, 2006 08:51 |
| Heel mooi deze! Liefs en fijne dag verder. |
|
| L!@: | Donderdag, april 27, 2006 07:15 |
| prachtig weer,,, | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2006 | ||
| Thema's: | ||