hoop dat hij...
Hij komt steeds dichterbij
protesteer nog maar hij luisterd niet
doet dingen zonder te vragen
zelfs wanneer ik ze verbied
Angst besluipt me geruisloos
zijn koude handen op m’n huid
wil schreeuwen maar ik durf niet
dus maak geen enkel geluid
Probeer me los te wringen
word hardhandig terug geduwd
durf niks meer, voel me verlamt
alsof ik hiervoor was gewaarschuwd
Dit wil jij ook word in m’n oor gefluisterd
een gore lucht doordringt mijn neus
pijn die voelt als duizend messen
hij moet stoppen, dit is NIET mijn keus
De beelden schieten weer langs m’n ogen
verdriet overvalt me onverwacht
woede wakkert langzaam aan
hoop dat die klootzak zelf word verkracht
25-04-2006
Reacties op dit gedicht
| empty-hands: | Zaterdag, maart 01, 2008 11:59 |
| Onwezenlijk herkenbaar en toch mijlenver weg. De pijn en onmacht lijken gelijk, alleen de manier niet. Zoveel bedekte pijn die schreeuwt om aandacht. Sterkte, Peter | |
| Melanie de K.: | Donderdag, april 27, 2006 16:44 |
| niet alleen verwerken joh! zoek iemand op met wie je erover kan/wil praten! je mag mij ook altijd mailen! en onthou voortaan: iets doen is beter dan niets doen!! liefs Melanie |
|
| nippy: | Donderdag, april 27, 2006 16:29 |
| jeez..erg heftig..afknallen die gasten...sterkte en liefs, | |
Over dit gedicht
| Auteur: ~black angel~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2006 | ||
| Thema's: | ||