moeilijk
Waarom kan ik niet gewoon een kindje krijgen.
En moet ik het doen met medicijnen.
Waarom heb ik toch zoveel problemen.
En moet ik me aan doktoren claimen.
Om hier mee om te gaan is moeilijk.
Had ik dan jaren me gelijk.
Jaren terug zei ik het al.
Ik moest stoppen met spuwen van me gal.
Waarom moet dit toch gebeuren.
Waarom moet ik weer treuren.
Nog even en ik word gillend gek.
Bang dat ik het niet trek.
Wat als er nooit een kindje komen gaat.
Heb ik dan een leven vol haat.
Nee het vechten moet ik niet opgeven.
Want heb toch recht op een kindje in me leven.
En moet ik het doen met medicijnen.
Waarom heb ik toch zoveel problemen.
En moet ik me aan doktoren claimen.
Om hier mee om te gaan is moeilijk.
Had ik dan jaren me gelijk.
Jaren terug zei ik het al.
Ik moest stoppen met spuwen van me gal.
Waarom moet dit toch gebeuren.
Waarom moet ik weer treuren.
Nog even en ik word gillend gek.
Bang dat ik het niet trek.
Wat als er nooit een kindje komen gaat.
Heb ik dan een leven vol haat.
Nee het vechten moet ik niet opgeven.
Want heb toch recht op een kindje in me leven.
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Vrijdag, april 28, 2006 13:44 |
| Heel herkenbaar, het heeft bij ons ook jaren geduurd, pas toen we het loslieten over kwam ons het geluk van de wereld! Liefs en succes. |
|
| appeltje: | Vrijdag, april 28, 2006 13:21 |
| blijven doorvechten, het gaat je lukken!! veel sterkte!! liefs appeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: priscillavd | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2006 | ||
| Thema's: | ||